Plomba, którą krytykował cały Szczecin. Nominowana do „Makabryły”

Fot. Dariusz GORAJSKI  

Zachowanie ładu przestrzennego i poprawienie estetyki miasta to główne zadania plomb w zabudowie miejskiej. Czasami jednak zaprojektowane obiekty nijak się mają do otoczenia. Jednym z takich przykładów jest budynek przy ul. Krzywoustego w Szczecinie, w miejscu którego przed laty mieścił się pawilon „Barbara”.

„Barbara” powstała w 1961 roku jako pawilon, w którym mieścił się sklep samoobsługowy PSS Społem. Obiekt zaprojektowali architekci Zbigniew Grudziński i Jan Tadeusz Około-Kułak we współpracy z plastykiem Bronisławem Siebersem. Konstrukcję zaprojektował inż. Bazyli Grygoruk. „Barbara” to jeden z kultowych nieistniejących już obiektów Szczecina obok „grzybka” i Baru Extra.

Pawilon rozebrano w 2002 roku. Dziesięć lat później oczom szczecinian ukazała się „Nowa Barbara”. W plombie mieszczą się kawalerki i mieszkania dwupokojowe, a parter przeznaczony jest na usługi. Szybko spadła na nią fala krytyki, a sam budynek uzyskał miano architektonicznego koszmaru.

– Ta kamienica to jeden z największych koszmarów architektonicznych Szczecina ostatnich lat – ocenia architekt Marcin Szneider. – Rozczarowuje wszystko – od zbyt dużej wysokości plomby, przez proporcje otworów okiennych, tandetne detale aż po fatalną kolorystykę. Być może w przyszłości właściciel nieruchomości dojrzeje do decyzji o modernizacji i zmianie kostiumu architektonicznego.

„Nowa Barbara” została nominowana w 2012 roku do niechlubnego plebiscytu „Makabryły” organizowanego przez portal architektoniczny bryla.pl.

Przypomnijmy, że kwartały miejskie w szczecińskim śródmieściu uniknęły znacznych zniszczeń wojennych. Mimo to w zwartej zabudowie pojawiły się luki, w miejsce których zaczęto wstawiać nowe budynki. Plomby najczęściej odróżniały się formalnie i funkcjonalnie od sąsiednich kamienic, które były poddawane ostrej krytyce w okresie powojennym. Dlatego właśnie w miejscach zabudowy powstawały lekkie w wyrazie pawilony o funkcji handlowej lub usługowej. Były one znacznie niższe od sąsiedniej zabudowy i nie ograniczały dostępu promieni słonecznych i świeżego powietrza do wnętrz kwartałów. Czasami jednak zaprojektowane plomby mają się nijak do historycznej zabudowy. Niestety, jednym z wielu takich przykładów w Szczecinie jest właśnie „Nowa Barbara”.

(KaNa)