To pogodny i przyjazny pies, ale podszyty strachem. Potrzebuje czasu, żeby przełamać swe lęki. Dlatego powinien trafić do spokojnego domu, bez małych dzieci. Inaczej znów - jak teraz - wróci do schroniska z tzw. nieudanej adopcji.
Elmo to słodziak o wielkich bursztynowych oczach i jedwabistej sierści. Ma niewiele ponad rok. Pewnie dlatego wciąż się zachowuje jak dzieciak. Tyle że po przejściach. Boi się obcych ludzi, nieznanego otoczenia, hałasu. Lęki przełamuje szczenięcą ciekawością świata.
- Drzemie w nim spory temperament, więc potrzebuje aktywnego przewodnika. Jest przymilny i wrażliwy, stąd wymaga delikatnej lecz konsekwentnej ręki. Szukamy opiekuna, który tego słodziaka wreszcie wychowa. Preferowany dom bez małych dzieci, gdyż Elmo musi w spokoju przełamywać swoje lęki. Potrzebuje ludzkiego zrozumienia i pokładów cierpliwości - mówią o Elmo obecni, schroniskowi opiekunowie.
Elmo (583/18) jest teraz rezydentem wybiegu III. Po sterylizacji, szczepieniu, odrobaczeniu. W świetnej kondycji i zdrowiu. Jest średniej wielkości mieszańcem, który ze wszech sił stara się skupić na sobie uwagę odwiedzających szczecińskie schronisko. Bo tęskni za domem i bliskością człowieka.
- Czeka na to, by ktoś wreszcie go pokochał, jak na to zasługuje. Zapraszamy na spacer zapoznawczy z tym wyjątkowym przystojniakiem - zachęcają do poznania Elmo schroniskowi opiekunowie.
Kto chciałby Elmo (583/18) lub jakąkolwiek inną, równie samotną i złaknioną uczucia psinę przyjąć do rodziny, jest proszony o kontakt ze szczecińskim Schroniskiem dla Bezdomnych Zwierząt: al. Wojska Polskiego 187, tel. +48 91 487-02-81, e-mail: schronisko@schronisko.szczecin.pl. Placówka jest czynna codziennie, również w soboty i niedziele (oprócz Świąt) w godzinach 9-16. Adopcje odbywają się od g. 8.30 do 15.30. Uwaga: na dobrych ludzi w schronisku czekają również przyjaźnie mruczące kociaki.
* * *
Na naszych łamach prowadzimy cykl pt. „Weź mnie KURIEREM do domu”. Jest poświęcony schroniskowym zwierzakom. Znajdziecie w nim Państwo oferty adopcyjne tych, co za kratami przytuliska siedzą nie za własne winy. Z utęsknieniem czekając na swojego człowieka: niestety, czasem bezskutecznie, nawet latami. ©℗
(an)
Fot. Schronisko
