Piłka nożna. Bolesna porażka w Poznaniu

 

Lech Poznań - Pogoń Szczecin 3:2 (2:0) 1:0 Jóźwiak (24), 2:0 Vujadinovic (45), 3:0 Jóźwiak (54), 3:1 Guarrotxena (86), 3:2 Izumisawa (89).

Żółte kartki: Tiba, Trałka,  Jóźwiak (Lech), oraz Buksa (Pogoń).

Sędzia: Paweł Raczkowski (Warszawa).

Widzów 7 112.

Lech: Buric - Gumny, Rogne, Vujadinovic, Kostewycz - Klupś (55, Makuszewski), Trałka (82, Gajos), Jevtic (79, Marchwiński), Tiba, Jóźwiak - Gytkjaer.

Pogoń: Załuska - Stec, Fojut, Malec, Nunes - Delew (63, Izumisawa), Podstawski, Majewski, Guarrotxena, Kowalczyk (59. Hostikka) - Buksa (62, Żyro).

Piłkarze Pogoni nie zdołali wykorzystać potężnego kryzysu, w jakim znalazł się zespół Lecha Poznań. Przegrali wyraźnie, choć ostateczny wynik jest nieco mylący. Niemal przez całą drugą połowę gospodarze prowadzili różnicą trzech goli, mieli kolejne okazje, a Pogoń po stracie trzeciej bramki praktycznie poddała się. Niespodziewanie w końcówce złapała bramkowy kontakt, ale na remis nie zasłużyła.

Nie potrafiła zniwelować strat aż trzech kluczowych piłkarzy. Walukiewicza już w drugim kolejnym spotkaniu zastąpił Fojut i potwierdziły się obawy, że od dłuższego czasu nie jest już to piłkarz umiejący radzić sobie w zespole z aspiracjami, a za taki chce uchodzić Pogoń.

Trzy mecze na średnim poziomie, bez konsekwencji i jeden bardzo słaby, definiujący jakość piłkarza, to norma, do której w przypadku tego piłkarza przyzwyczailiśmy się już za kadencji Moskala i Skorży. Klub nie zadbał jednak o uzupełnienie formacji po sprzedaży Dvaliego, więc niejako sam pozbawił się szansy rywalizacji o coś więcej, niż środek tabeli. Takie mecze, jak środowy z Lechem to potwierdzają.

Nie udało się też zniwelować strat po pauzujących za żółte kartki: Kamilu Drygasie i Zvonimirze Kozulju. Wypadnięcie ze składu dwóch kluczowych graczy środka pola również spowodowało wyrwę nie do opanowania.

Pogoń szczególnie w pierwszej połowie starała się prowadzić grę, stwarzała sytuacje, oddawała strzały, przeważnie niecelne, ale zabrakło agresji w środkowej formacji, szczególnie w momencie straty piłki. W tym przypadku również należało przewidzieć, że po odsunięciu od składu Hołoty brakuje jednego piłkarza, którego jednak klub nie uznał za stosowne sprowadzić dla takiej sytuacji kadrowej, z jaką mieliśmy do czynienia w Poznaniu.

W fatalnej dyspozycji był Delew, który w rundzie wiosennej rozegrał drugi mecz w wyjściowym składzie i po raz drugi zawiódł. Na boisku okazało się, że im więcej przebywa na nim graczy kluczowych z okresu ery Skorży, lub Moskala, tym mocniej gra stawała się podobna.

Pogoń nie przegrała z Lechem dlatego, że nowy szkoleniowiec gospodarzy wprowadził jakieś rewolucyjne posunięcia. Od samego początku miało się wrażenie, że Lechowi brakuje pewności siebie, zgrania, umiejętności zdominowania przeciwnika, jednak kolejne proste błędy w defensywie gości powodowały, że miejscowi czuli się coraz lepiej, byli coraz odważniejsi i karcili naszych piłkarzy z coraz większą ochotą.

Pogoń w końcówce uratowała honor, ale nie zdobyła punktów i jej sytuacja w tabeli zrobiła się nerwowa. Gra zespołu wygląda źle od czterech spotkań, w drugim z tych meczów zespół stracił trzy gole, a mógł więcej.

Szkoleniowiec też nie wykazał się dobrym wyczuciem. Postawienie na Delewa było błędem, wystawienie Steca kosztem Bartkowskiego okazało się posunięciem niefortunnym. Do tego doszły przymusowe absencje i nieszczęście stało się faktem.

W Pogoni brakowało odpowiedzialności za piłkę, zbyt łatwo piłkarze ją tracili, zbyt wiele zagrań było niechlujnych, pozbawionych jakości, brakowało skuteczności pod bramką przeciwnika. Nic zespół nie stracił z dobrego przygotowania motorycznego i to jest jedyny pozytyw porażki w Poznaniu. ©℗ Wojciech Parada