Kolejny pomysł radnego Stankiewicza – palmiarnia na Wyspie Grodzkiej

 

Gigantyczna palmiarnia z oranżerią, restauracjami, fontannami i miejscami spacerowymi zamiast ogródków działkowych na Wyspie Grodzkiej. Taką propozycję zagospodarowania części atrakcyjnego terenu w centrum Szczecina opracował radny miejski Robert Stankiewicz (PiS).

Radny słynie z niebanalnych pomysłów mających podnieść atrakcyjność Szczecina. Wcześniej proponował m.in. rewitalizację Plaży Mieleńskiej – w tym molo, przy którym mogłyby cumować statki żeglugi pasażerskiej o długości 100 metrów, pomosty i przystanie dla kajaków i jachtów, szlaki spacerowe, drink bary etc. Radził też nawiązanie przez Szczecin partnerskiej współpracy z izraelską Hajfą, wybudowanie przy powstającym aquaparku wielkiego otwartego basenu ze sztuczną wyspą i palmami, uruchomienie na stałe na Łasztowni wielkiego „diabelskiego młynu” (jaki jest np. w Londynie) oraz przywrócenie wodnego połączenia, za pomocą katamaranów, Szczecina z Międzyzdrojami oraz Świnoujściem.

Teraz Stankiewicz ma pomysł, jak zagospodarować resztę Wyspy Grodzkiej – położonej naprzeciw Wałów Chrobrego. Jej część zajmuje już marina. Resztę – ogródki działkowe.

– Wyspa Grodzka położona w reprezentacyjnym miejscu Szczecina niewątpliwie wymaga rewitalizacji oraz kompleksowej koncepcji zagospodarowania. Na niezagospodarowanym obszarze wyspy rozciąga się prawdziwa terra incognita. Panują tam wszelkie formy chaosu w postaci walących się pomostów, rozpadających się altanek i wszechobecnego bałaganu. Wszystko to fatalnie wpływa na wizerunek miasta. Nie trzeba udawać się do Rio de Janeiro, by zobaczyć przysłowiowe „fawele”. Znajdują się one na miejscu, w Szczecinie, na Wyspie Grodzkiej – uważa radny.

Dodając efektowne pytanie: czy wyspa pozostanie skansenem czy też pływającym ogrodem w myśl koncepcji „Floating Garden”?

– Proponuję wybudowanie na niezagospodarowanej części wyspy palmiarni-oranżerii wraz z terenami rekreacyjnymi w postaci promenadowych ciągów spacerowych, fontann i zaplecza gastronomicznego. Sama palmiarnia usytuowana byłaby w środkowej części wyspy. Zostałaby wybudowana z trwałych – duraluminium i szkło kompozytowe, ale lekkich elementów konstrukcyjnych z licznymi przeszkleniami, których poszczególna część byłaby otwierana zależnie od warunków atmosferycznych w sezonie. W tej formie obiekt nie stanowiłby nadmiernego obciążenia gruntu oraz wpisałby się w otaczający krajobraz, stanowiąc jeden z symboli Szczecina. W palmiarni oprócz egzotycznych roślin znajdowałyby się miejsca odpoczynku i restauracje. W ten sposób obiekt publiczny spełniałby funkcje rekreacyjne, wypoczynkowe i restauratorskie, a także edukacyjne. Byłby to niewątpliwie i faktycznie pierwszy „pływający ogród” w Szczecinie – zapewnia Stankiewicz. ©℗

(dar)