Realia torowej rewolucji. Labiryntem i w błocie

Nawet prowizorka na czas remontów czy przebudów wymaga minimum dbałości o rozwiązania zastępcze. Fot. Mirosław WINCONEK  

W związku z torową rewolucją piesi w Szczecinie nie mają łatwego życia. Co rusz muszą lawirować po placu przebudowy torowisk między dołami wygrodzonymi w licznych miejscach obecnie na odcinku al. Wyzwolenia, zwłaszcza w rejonie przyległym do rozkopanego aktualnie do połowy pl. Rodła.

Ostatnio zagrodzone zostało prowizoryczne przejście przez jezdnie i pas szykowany pod układanie nowych torów na wysokości starego przejścia dla pieszych. Teraz szlak obejścia się wydłużył. Przypomina labirynt wśród barierek i przęseł siatki. Trzeba zboczyć ze starej zebry, by dostać się na przeciwległą stronę alei. Prowadzi po wyłączonych z ruchu samochodów fragmentach obu jezdni.

Sporo do życzenia i w tym przypadku pozostawia jednak to, po czym brną przechodnie, bo na jezdnie wynoszą na obuwiu maź i błoto. A do pokonania jest też środkowy odcinek tego tymczasowego traktu - dla urozmaicenia zapewne - wysypanego mieszanką kruszywa, które lepi się do podeszw i zamienia w ślizgawkę po każdym, choćby najmniejszym deszczu.

Drogowcy wciąż zachowują się tak, jakby nikogo poza nimi w otoczeniu nie było, stąd niechlujstwo. My na naszych łamach wytykamy i wytkać będziemy takie złe praktyki, które stały się normą. Bo nawet prowizorka na czas remontów czy przebudów wymaga minimum dbałości o rozwiązania zastępcze, które wprowadza się na tygodnie, a bywa, że i długie miesiące. ©℗

(MIR)