Rocznicowa wystawa w Przełomach. Katyń - historia, której nie da się zakrzyczeć [GALERIA]

Wystawa upamiętnia ofiary okrutnej zbrodni dokonanej przez NKWD w Katyniu wiosną 1940. Fot. Agata Jankowska  

Katyń w pamięci Polaków jest jedną z najstraszliwszych zbrodni II wojny światowej. Aby upamiętnić ofiary - rozstrzelanych polskich jeńców wojennych przez NKWD w 1940 roku, Muzeum Narodowe w Szczecinie - Centrum Dialogu Przełomy otwarło w poniedziałek (24 kwietnia) wystawę zatytułowaną "Katyń - w rocznicę zbrodni". Jej ważną częścią są osobiste przedmioty pomordowanych oraz publikacje na temat tamtych wydarzeń. 

Na wystawie zobaczyć można przedmioty wydobyte z masowych grobów podczas ekshumacji w Katyniu, Charkowie i Miednoje. Są wśród nich między innymi: manierka wojskowa, ryngraf z wizerunkiem Matki Boskiej, szwajcarski zegarek kieszonkowy, lufki do papierosów i wiele innych przedmiotów wydobytych podczas prac ekshumacyjnych w latach 90-tych.  Część zaprezentowanych pamiątek pochodzi także ze zbiorów Stowarzyszenia Katyń i archiwum rodzinnego Andrzeja Milczanowskiego. Dwa mundury polskich oficerów z czasów II wojny światowej ze zbiorów Andrzeja Winczy można było oglądać tylko w dniu otwarcia ekspozycji. Osobne miejsce poświęcono publikacjom na temat Katynia wydawanym po 1943 roku. 

Otwarcie wystawy poprzedziły dwa ważne wystąpienia: Agnieszki Kuchcińskiej - Kurcz, kierowniczki Centrum Dialogu Przełomy i kuratorki wystawy oraz Jolanty Turlińskiej-Kępys, prezeski stowarzyszenia Katyń.

- Za każdym razem, kiedy dotykałam, oglądałam i opisywałam te przedmioty, odchorowywałam to przez dłuższy czas bo wyobraźnia pracowała - mówiła Kuchcińska-Kurcz. - Cały czas właściwie miałam w głowie to wszystko, o czym opowiadali mi ludzie, którzy są rodzinami tych, których wówczas pomordowano. 

Wspomniała również historie ofiar oraz wzruszające spotkania i rozmowy z ich rodzinami. 

Wystawa, choć skromna, bo pamiątek jest niewiele - to zaledwie trzy gabloty - jest bardzo wymowna. Ta forma, zdaniem kuratorki, ma swoje znaczenie:

- To nie jest duża ekspozycja, ale według mnie tak naprawdę tej historii powinna towarzyszyć cisza i nie zakrzyczymy jej przez nadmiar przedmiotów - tłumaczyła.©℗

(aj)