Skazani na heroizm

 

Do naszej redakcji zadzwonił Tomasz A., mieszkaniec Stargardu i poinformował nas, że załoga pogotowia ratunkowego, która interweniowała w jego mieszkaniu w związku z chorym na demencję ojcem, potraktowała go jako opiekuna „obcesowo”. Ratownicy niewiele zrobili – według niego – by pomóc jego ojcu, którego znalazł na podłodze, zbadali go jedynie pro forma, a pomoc ograniczyła się do udzielenia dobrych rad. Okazało się, że sprawa ma szerszy, bo także społeczny, związany między innymi z funkcjonowaniem systemu opieki społecznej – wymiar i głębszy, gdyż łączy się z delikatnym tematem obowiązku opieki nad członkami rodziny.

Z informacji, które udało nam się ustalić wynika, że w poniedziałek 10 września krótko przed godz. 11 pogotowie ratunkowe w Stargardzie przyjęło zgłoszenie od mężczyzny, że „jego ponadosiemdziesięcioletni ojciec spadł z łóżka i nie jest w stanie wstać o własnych siłach”. W mieszkaniu tym pogotowie ratunkowe w ostatnim czasie interweniowało już wielokrotnie i ratownicy wiedzieli, że pacjent w zaawansowanym wieku jest przewlekle chory. Załoga pogotowia udzieliła pomocy mężczyźnie i wykonała rutynowe badania. Pacjent – jak wynika z informacji pogotowia – „nie wymagał leczenia szpitalnego”.

– Pogotowie otrzymało zgłoszenie od syna pacjenta 10 września dokładnie o 10.57. Chodziło o to, że starszy pacjent z przewlekłą chorobą spadł z łóżka – powiedziała Maria Fisznik, rzecznik prasowy Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Szczecinie. – Rzeczywiście, po udzieleniu pomocy mężczyźnie, któremu w ostatnim czasie udzielano już sześciokrotnie pomocy w domu, a dwa razy nawet przewieziono do szpitala, załoga pogotowia udzieliła rodzinie instrukcji, jak się mają zachowywać w stosunku do przewlekle chorego ojca, jak również, gdzie powinni się udać, by uzyskać pomoc. Z naszej wiedzy wynika bowiem, że pacjent ten jest zaniedbany – dodała. ©℗

Cały artykuł w „Kurierze Szczecińskim”, e-wydaniu i wydaniu cyfrowym z 21 września 2018 r.

R.K. Ciepliński

Fot. Piotr Dużak