Skwer Wallenberga po szczecińsku, czyli niech będzie pusto

 

"Od tygodnia codziennie funkcjonariusze patrolują skwer Wallenberga i nie dopuszczają do rozkładania kramów na kładce. - Konsekwentne działania doprowadziły do tego, że to miejsce wreszcie spełnia założoną z definicji funkcję wypoczynkową i rekreacyjną. Działania będą prowadzone przez najbliższe miesiące" - poinformowała  Joanna Wojtach, rzecznik Straży Miejskiej w Szczecinie, a za nią informację podały lokalne media.

No tak. "Wreszcie spełnia założoną z definicji funkcję wypoczynkową i rekreacyjną". Spełnia na szczecińską modłę, czyli w końcu jest (przynajmniej intencjonalnie) puste, nie licząc przechodniów w godzinach szczytu, kiedy kursują między przystankami tramwajowymi na Wyzwolenia, a pętlą autobusową na Kołłątaja. Pusto, jak w dawnej alei Kwiatowej (z której razem ze straganami kwiaciarzy i ogródkami gastronomicznymi zniknęli przechodnie); pusto, jak na palcu Solidarności (gdzie razem z zielenią i ławeczkami, zniknęli spacerowicze); pusto, jak na placu Adamowicza, który usiłowali ożywić deskorolkarze, ale napotkali na silny opór.

Oczywiście trudno porównywać wymienione wyżej prestiżowe lokalizacje ze skwerkiem na granicy Śródmieścia i Niebuszewa. Ale sprawa sprowadza się do jednego - niezwykle konsekwentnie i skutecznie zabijamy objawy innego niż przemieszczanie się z punktu A do punktu B  życia w mieście (pamiętacie "Misia"? nawet tam wiedzieli, że "musi być jakieś życie na osiedlu" i ustawiali manekiny w fejkowym terenie zabudowanym).

Do wypoczynku i rekreacji ten malutki skwer przy kładce prowadzącej na targowisko Manhattan, otoczony przez ruchliwą ulice i zakorkowany plac nie bardzo się nadaje. Od lat za to funkcjonował tu, hmm, niekoncesjonowany targ staroci, nie taki jaki od czasu do czasu eksperymentalnie organizowany jest na przykład na placu Orła Białego, tylko spontaniczny, oddolny i... bardzo popularny. Niezbyt zamożni mieszkańcy z tej okolicy oferują tyko ciut zamożniejszym sąsiadom wszystko, od pietruszki, przez staniki XXXL, znoszone adidasy, skarpetki w ciekawej kolorystyce, obtłuczony fajans, "perfumy" w cenach wyjątkowo promocyjnych, biżuterię bez aspiracji do kuszenia dyskretną elegancją, dvd z hitami filmowymi z lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, a dla potencjalnie bardziej wymagających przybyszów z innych dzielnic - kwiatki prosto z działki i książki (tu warto podkreślić rzecz niezwykłą - antykwaryczne "stoisko" z książkami z palcu Wallenberga miało (ma?) swoją renomę w całym Szczecinie). Wszystko to rozłożone na murkach i na kocach rozciągniętych wprost na chodnikowych płytach. Nikt tu nie zarabia(ł) wielkich, ani nawet średnich pieniędzy, ale kilka starszych osób mogło dorobić. Handel w tym bałaganie dalece wykraczał poza banalną wymianę towarowo - pieniężną. Tu kwitło życie towarzyskie i osiedlowy klub dyskusyjny. Coś się działo, choć o elegancji pustych miejskich placów rzeczywiście trudno było mówić. Było... zupełnie jak nie w Szczecinie.

W sobotę w południe na skwerze Wallenberga urocza dziewczyna pięknie grała walca na skrzypcach. Oprócz niej, jednego śmiałka z ofertą handlową eksponowaną na kocu pod drzewem i kilku przemykających przechodniów nie było nikogo. Akcja Straży Miejskiej zakończyła się sukcesem?

Tekst i fot. Berenika Lemańczyk