Zmarł Janusz Ławrynowicz, dziennikarz „Kuriera Szczecińskiego”

 

Janusz Ławrynowicz, dziennikarz, redaktor „Kuriera Szczecińskiego”, nie żyje. Odszedł w trakcie zaplanowanej operacji. Nic nie zapowiadało tego ostatecznego pożegnania. Do ostatniej chwili był zawodowo aktywny. Dzień przed śmiercią przełożył publikację swojego felietonu, który miałby się ukazać w najbliższym piątkowym wydaniu „Kuriera”. Tego ostatniego felietonu, a był mistrzem tego gatunku, już nie napisze.

Janusza Ławrynowicza - co ciekawe - czytali równie chętnie zwolennicy jego poglądów, jego sposobu widzenia rzeczywistości, jak i przeciwnicy, nawet ci zajadli. Bo też jego felietony były nietuzinkowe, stanowiły zwarty logiczny wywód, a dygresje i aluzje stanowiły dopełnienia bez nachalnej retoryki. Językowo perfekcyjne, pisane jasną, piękną polszczyzną, której mogły mu pozazdrościć pokolenia wychowane na smsach i portalach społecznościowych.

Ale Janusz Ławrynowicz był nie tylko dziennikarzem. Jako socjolog z wykształcenia stawiał zaskakująco trafne diagnozy dotyczące sytuacji politycznej i społecznej w Polsce. Nie wszystkim się to podobało, co tylko potwierdza jego przenikliwość.

Prawdziwy patriota, człowiek o wyjątkowo wysokiej kulturze.

Był naprawdę niezależnym dziennikarzem, samodzielnie formułującym swoje spostrzeżenia, diagnozy, czy nawet oceny, za co jedni go doceniali, a inni krytykowali, z niecierpliwością jednak oczekując kolejnego felietonu.

Janusz Ławrynowicz, jeden z najwybitniejszych polskich publicystów, urodził się w jeszcze polskim Wilnie, w 1941 roku. Jak sam napisał o sobie „nie zamierzał zostać dziennikarzem, lecz raczej wokalistą rockandrollowym”, ale stało się inaczej. W „Kurierze Szczecińskim” pracował od 1971 roku. Był m.in. zastępcą redaktora naczelnego. Był wierny naszej redakcji do końca. Pod każdym względem, także jako udziałowiec spółki wydającej nasz niezależny dziennik.

Roman Ciepliński