Nieodłącznym elementem powojennego Szczecina byli cinkciarze, czyli osoby trudniące się nielegalnym handlem walutą. Samo określenie cinkciarz powstało prawdopodobnie na początku lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku, jako zlepek angielskich słów change money, oznaczających wymianę pieniędzy.

Kara śmierci za złoto i dolary

Socjalistyczne państwo chciało mieć monopol na wszelkiego rodzaju operacje dewizowe. Narodowy Bank Polski ustalał oficjalne kursy walut, które były dużo niższe od wartości czarnorynkowych. W 1947 roku, a więc dwa lata po wojnie, handel walutami przez osoby prywatne uznano za przestępstwo.

28 października 1950 roku wprowadzono surową ustawę o zakazie posiadania walut obcych, monet złotych, złota i platyny oraz zaostrzeniu kar za niektóre przestępstwa dewizowe.

Zgodnie z tymi przepisami za samo posiadanie złota, platyny - z wyjątkiem biżuterii lub dewiz można było trafić do więzienia nawet na 15 lat. Za handel walutą platyną lub złotem groziła kara dożywotniego więzienia lub nawet wyrok śmierci.

Po kilku latach na bazie postalinowskiej odwilży