Na wschód chcemy jechać konno,

Na wschód chcemy iść razem,

Wszyscy na zielone pustki,

Żwawo na pustki,

Tam będzie lepszy byt.

Wśród licznych źródeł, odnoszących się do tzw. kolonizacji wschodniej, starych pieśni nie znajdziemy wiele. Mimo to piosenka o nadziejach flamandzkich osadników, opublikowana w 1848 roku w śpiewniku starych pieśni przez Jana Fransa Willemsa, jednego z ojców romantycznego ożywienia narodowego Flamandów, zarazem przeciwnika podziału Niderlandów na Holandię i Belgię, a już zwłaszcza Flandrii między Holandię i Belgię, związana z ich wędrówką na wschód, nie od razu wzbudziła zainteresowanie. Tekst ogłoszony przez Willemsa, najbardziej popularny, pochodzi z belgijskiej części Brabancji, lecz najwcześniejszą jej wersję znajdujemy w zebranym w 1544 r. przez Jana Roulansa, drukarza z Antwerpii, Śpiewniku pięknych piosenek. Wydawca informował, że piosenki miały służyć pozbyciu się smutku i melancholii. Dotyczyły najczęściej miłości, także mniszek i mnichów, więc śpiewnik trafił na kościelny indeks książek zakazanych. Może dlatego spośród pięciu