We wrześniu 1902 roku Sąd Polubowny w Grazu rozstrzygnął na korzyść Galicji spór graniczny pomiędzy Węgrami i Galicją (wówczas prowincją w Cesarstwie Austro-Węgierskim) o tereny wokół Morskiego Oka w Tatrach. Dzięki temu dziś Morskie Oko należy do Polski. Warto więc w 120. rocznicę tego głośnego sporu przypomnieć jego przyczyny, okoliczności w jakich przebiegał oraz głównych bohaterów wydarzenia.

Już w czasach piastowskich przez Tatry przebiegała granica pomiędzy Węgrami a Polską. Położone na południe od Tatr historyczne krainy: Spisz, Liptów i Orawa należały do Węgier. Ziemie leżące na północ od Tatr, Podhale wchodziły w skład Królestwa Polskiego. Potwierdzeniem władztwa Polski nad tymi ziemiami są królewskie przywileje nadawane sołtysom wiosek podhalańskich, przywileje wypasu owiec i bydła na halach i pastwiskach górskich, wyrębu lasu itp. Same Tatry, jako obszar niezasiedlony, były własnością królów, a granica na tym terenie nie była dokładnie oznaczona. Spory właścicieli ziemskich spowodowały, że w 1634 r. podpisano umowę między Polską a Węgrami wytyczającą