W ubiegły czwartek parlament Berlina (Abgeordnetenhaus) pozbawił feldmarszałka Paula von Hindenburga honorowego obywatelstwa miasta. W latach 1925-1934 Hindenburg był prezydentem Republiki Weimarskiej i III Rzeszy. Honorowe obywatelstwo Berlina otrzymał 20 kwietnia 1933 roku, w tym samym dniu co Adolf Hitler. Hitlerowi odebrano je w grudniu 1948 roku.
Paul von Hindenburg (1847-1934) pochodził z Poznania. Już jako oficer kilka lat służył w Szczecinie, wówczas Stettinie. Poślubił Gertrudę Wilhelminę von Sperling, szczeciniankę, córkę generała. W Szczecinie urodziła się ich córka Irmengarda.
W sierpniu 1914 roku walczył w kampanii nad jeziorami mazurskimi. Dowodził armią, która pod Tannenbergiem, dzisiejszym Stębarkiem, położonym dwa kilometry od Grunwaldu, rozgromiła wojska rosyjskie. Został wówczas awansowany na feldmarszałka. Bitwę pod Tannenbergiem historiografia niemiecka nazywa drugą bitwą pod Grunwaldem.
Wniosek o pozbawienie Paula von Hindenburga honorowego obywatelstwa Berlina złożyli posłowie Lewicy. Uzasadniając go, Regina Kittler mówiła, że 30 stycznia 1933 roku, w następstwie wyborów, Hindenburg, który był prezydentem państwa, powołał Adolfa Hitlera na stanowisko kanclerza, przyczyniając się do zniszczenia demokracji w Niemczech i otwarcia drogi dyktaturze. Podkreślała, że czas, w którym dziś żyjemy, wymaga wspierania demokracji, a to wyklucza honorowanie sprawców jej zniszczenia. Za wnioskiem głosowali posłowie SPD, Lewicy i Zielonych. Przeciw była CDU.
2 października 1917 roku Paul von Hindenburg został honorowym obywatelem miasta Stettin. Polski Szczecin nie jest jego prawnym sukcesorem. Do końca drugiej wojny światowej w gmachu, w którym dziś mieści się szczeciński Zespół Szkół Elektryczno-Elektronicznych (wcześniej Technikum Mechaniczno-Energetyczne) była szkoła imienia Paula von Hindenburga.
(b)
